ՋԻՎԱՆՈՒ ՔՆԱՐԸ
[ էջ 781 ]
ԲՈՎԱՆԴԱԿՈՒԹՅՈՒՆ
| Ջիվանի — Ա. Սահակյան | 3 |
| Չը պիտի լռեմ | 31 |
Կուգան ու կերթան |
|
| Ձախորդ օրերը ձմռան նման կուգան ու կերթան | 35 |
| Կերթա՛ն այս օրերը, էլ ետ չեն դառնա | 36 |
| Աջողության գեղեցկուհին պիտի գա | 37 |
| Առավոտը շատ մոտ է, լույսը շողալուն քիչ մնաց | 38 |
| Փրկության ավետաբեր սուրհանդակը շատ ուշացավ | 39 |
| Ավետաբեր խոսնակը հայուն հարավեն պիտի գա | 40 |
| Երբ որ լինի գարնանամուտ, նոր գարուն | 41 |
| Առանց վախի, առանց ահի | 42 |
| Թող մնա մեկ ժամանակ, առյուծը թմրած թող մնա | 43 |
| Մի աստղ ծնավ արևելքեն, լույս ուներ առատ | 44 |
| Ես մի ծառ եմ ծիրանի | 45 |
| Կյանքս քեզ եմ տվել, կապվել եմ քեզ հետ | 47 |
| Երբ որ գլխատառից հասարակ դարձավ | 48 |
| Ծայրդ երևում է, սկսել ես գալ | 49 |
| Հյուսիսից փչեց սառն հով | 51 |
| Հարավային քամին փչում է տաք-տաք | 53 |
| Ազգ իմ, որքան նկուն մնաս | 55 |
| Հայոց քաղցր և ճոխ լեզու | 56 |
| Ով որ ազգ ու հայրենիք չի ճանաչում | 58 |
| Հայերս մեկ լեզու, մեկ կրոն ունինք | 59 |
| Ա՜խ, իմ պարտեզ, պտղատու ծառերդ թառամեցան | 60 |
| Ով յուր ազգը ուրանա | 61 |
| Արևն ելավ, փախեք, աստղեր | 63 |
| Օտարներու լավ բաները սովորինք | 64 |
| Բնավ ուրիշին վնաս չեմ կամենալ | 65 |
[ էջ 782 ]
| Մեկ կողմս սաստիկ ցուրտ, մեկ կողմս կրակ | 66 |
| Ահա լրանում է ինը ամիսը | 67 |
| Բարձրացի՛ր, ով լուսաբեր աստղ առավոտյան... | 68 |
| Ո՛վ վարդ արևելյան, բույս կենդանության | 69 |
| Լացի և խնդության մեջտեղն ենք այսօր | 70 |
| Այս ի՞նչ դարի հասանք, ի՞նչ օրեր գտանք | 71 |
| Երկարացավ տաճկահայոց ձմեռը | 72 |
| Վերջացավ մեր այգին, վերջ եղավ ու վերջ | 73 |
| Դու այն երկթեն մի հեռանար, հայի ճուտ | 74 |
| Ձայնդ ինձ գրավեց, ինձ վերա տիրեց | 75 |
| Կարկտածեծ արտերը երբ նորից բուսնեն | 76 |
| Մինչև կյանքիս վերջը քեզ պիտի սիրեմ | 77 |
| Ծեծված ու ջարդված, հալածված ազգը | 78 |
| Քաջ արծվի ճուտեր մինչև չօգնեն քեզ | 79 |
| Քու քրոջդ զավակներուն ցավի, խղճա, մե՛ծ քեռի | 80 |
| Ազատությո՞ւն, թե՞ բռնություն գալիք կա մարդկային ազգին | 81 |
| Թուխ-թուխ սևագույն ամպերը քուլա-քուլա եղան | 83 |
| Սուգ պահելով դու մեր մուխը մարեցիր | 84 |
| Վերջ չեղավ տխրությանդ, մայր իմ հարազատ | 85 |
| Քույրերիս մեջ միշտ սգազգյաց, ինձ նման տխուր չկա | 86 |
| Ա՛խ, Հայրենիք, քաղցր ու համեղ Հայրենիք | 87 |
| Ավարայրի դաշտը ներկեց արյունդ | 88 |
| Ինչո՞ւ լամ, երբ չեմ մանուկ | 89 |
| Մարդկանց արարքը տեսնելով | 90 |
| Տաճկահայի ազատություն | 91 |
| Հանդիպողը քեզի՝ տխրի, կմնա | 93 |
| Ձմեռն եկավ ճերմակ մորուք | 96 |
| Ես մի քաղցր ձայն լսեցի | 98 |
| Հայկուհի, տունը մնացիր | 99 |
| Ժուժյա՛, սի՛րտս, և համբերե ցավերուն | 100 |
| Հեղեղն եկավ հարավից ու հյուսիսից | 101 |
| Ես գիտեմ, այսպես չի մնա | 102 |
| Թող ինչպես ընկել եմ, այնպես վեր կենամ | 103 |
| Երեք տարի պարապ-սարապ ման եկանք | 104 |
| Արև, դու արև | 106 |
| Ով որ իրան հայ է ասում | 108 |
| Գնաց, վրեժ առավ Հռչե արքայից | 109 |
| Էլի միտքս եկան հայոց քաջերը | 110 |
| Օտարության մեջը զուր անցավ ջանքս | 111 |
| Պատկառելի հայ աշխարհ, խեղճ, ապիկար մնացիր | 112 |
| Ոտքերուդ տակը ծով, գլխիդ վրա սուր | 114 |
[ էջ 783 ]
| Տաճկաստանի հայեր, ձեր հոգուն մատաղ | 115 |
| Սևեր հագած նստեր կուլա | 117 |
| Կաղաչեմ սիրելի, ազնիվ հայ եղբայր | 119 |
| Մարդկությանը ի՞նչ վնաս է, որ հայ ապրենք, հայ մնանք | 120 |
| Ով սիրուն, ազնիվ գարուն | 121 |
| Հատուկ լինիս, քեզ նախանձեն լավ է թե | 122 |
| Իմ մեջս կյանք կա, իմ մեջս ուժ կա | 123 |
| Հայաստանում հայ չմնաց | 124 |
| Բախտը պակաս, աստղը անլույս | 125 |
| Նորոգեցիր մեր հին կյանքը վերստին | 126 |
| Արտաշես ու Տիգրան ծնած երկըրից | 127 |
| Թշվառ պանդուխտ, հայրենիքիդ արա այց | 128 |
| Ուղտի պոչ է բախտը հայոց | 129 |
| Դիմացկուն, համբերող, կչկչան հավիս | 130 |
| Պանդուխտ եղբայր, քաշվի՛ր, գնա՛ երկիրդ | 131 |
| Ո՞վ ունիմ որ, կամ ո՞վ ցավի ինձ համար | 132 |
| Մեկ տարի է սպասում են տանեցիք | 133 |
| Հարազատ փեսայիդ հավատարիմ հարս | 135 |
| Հայը հային կվնասե | 136 |
| Դարձիր, հայի բլբուլ, դարձիր Հայաստան | 137 |
| Կավկազ սարի գլխին նստած մի ագռավ | 138 |
| Դու քեզ համար եղար, ես էլ ինձ համար | 140 |
| Երբ որ լեզուն լուռ է, ոտք ու ձեռք կապած | 143 |
| Մեր նախնյաց հոտն առնել կուզե՞ս, իմ որդյակ | 144 |
| Այսքան տարի դու ննջեցիր, բա՛վ է, բա՛վ | 145 |
| Քաղցր քնով ննջում էի օրորոցում միամիտ | 146 |
| Բացվիր, առավոտ, գիշերը հերիք մնա երկար | 147 |
| Հղի կնոջ ժամանակը մինչև որ ճիշտ չհասնի | 149 |
| Ես սիրում եմ մերձավորիս, բայց ատել չեմ օտարին | 150 |
| Պատռե սև քողդ, պատկառելի կույս | 151 |
| Օտարի բնական գիտությունիցը | 153 |
| Հարազատ զավակը, լավ կաթնակերը | 154 |
| Աղքատ հողագործ | 155 |
| Անարատ, անմեղ կույս, դու ինչո՞ւ կուլաս | 156 |
| Դրախտը դևերու ձեռքն է | 157 |
| Կռունկ, թե դու գնաս դեպ մեր երկիրը | 158 |
| Քանի կզկըթած ման եկա, ինձ մեռած դիակ է ասին | 159 |
| Ա՜խ, իմ պապիս տանիցը ինձ դուրս արավ թշնամին | 160 |
| Ալեկոծված է մեծ ծովը | 161 |
| Մեծանուն մարդ | 162 |
| Այս տարի ինձ դուր չեկար | 164 |
| Երեք բան կա ազգին պահող հաստատուն | 166 |
[ էջ 784 ]
| Տեսակ-տեսակ կենդանյաց ճանկը ընկար, քաջ բազե | 167 |
| Ես մի ղարիպ բլբուլիկ եմ | 169 |
| Հուր սիրույդ վառ բոցերը | 170 |
| Համ լավ է, համ շատ վատ է | 172 |
| Ազգավ հայ–կաթոլիկ, բողոքականին | 173 |
| Ա՜խ, մեր խմած ջուրը, մեր կերած հացը | 174 |
| Անտանելի՜ խեղճություն | 175 |
| Ննջե գառնուկ, սիրուն զավակ | 177 |
| Ձմեռն եկավ, ձյունը ծածկեց ամեն տեղ | 180 |
| Աչքի լույս աղքատներուն | 183 |
| Կերպդ դուր չի գալիս ինձի այս անգամ | 184 |
| Ափերիցդ դուրս մի ելներ | 187 |
| Ամեն տեղ բռնություն, ամեն տեղ ճնշում | 188 |
| Կարկուտ, ջրհեղեղ, շանթ | 189 |
| Զանազան գույներով զուգված, զարդարված | 190 |
| Ժամանակը շռայլ է խիստ | 191 |
| Կեղեքված մարդկության ահարկու ձայնից | 193 |
| Ջերմը հոգուդ խորքն է մտել | 194 |
| Ձրիակեր, մարդ կողոպտող... | 196 |
| Ուժեղն ինձ ծեծում է, ապրանքս տանում | 197 |
| Ինչ վատ ժամանակի հասանք, ով աստված | 198 |
| Մի կայսեր հպատակ, մի երկրի զավակ | 201 |
| Մի պատառ ցամաք հաց, մի քիչ էլ պանիր | 202 |
| Թշվառ, եղկելի մարդ, գլխիդ ճարը տես | 203 |
| Խաբեբա աշխարհը, թե լավ նկատես | 204 |
| Վարդ, վարդ ասելով | 205 |
| Մեծ գործի հե՞տ ես, թե քնել ես, աստված | 207 |
| Դեռ գիշեր է, առավոտ չէ | 208 |
| Ինչ թռչուն որ թռավ՝ ծափահարեցին | 210 |
| Ման ես գալիս խեղճ ու մոլոր | 211 |
| Շատ քնեցար, սիրելի | 213 |
| Վերքիս դեղ ու սպեղանին | 214 |
| Մեծ մեծ եզներ եղան այլոց հորթերը | 216 |
| Երանի դադարի մահաշունչ քամին | 219 |
| Հայաստանի քաջ, անդրանիկ զավակներ | 220 |
| Ուժ չունինք, որ մեր ուժովը... | 223 |
| Մենք հայերս մի մեծ թշնամի ունենք | 224 |
| Սիրելիս, գնում եմ դեպի Եվրոպա | 225 |
| Սուրբ ավետարանը ծալեցեք, հայեր | 227 |
| Քաղցած, ծարավ հայ կմնամ ճշմարիտ | 228 |
| Կրոնդ հայի է, լեզուդ էլ հայի | 229 |
| Էլի միտս եկան հայոց քաջերը | 230 |
[ էջ 785 ]
| Հայը դեռ կենդանի է... | 231 |
| Մեկ ժամանակ կփայլեիք | 233 |
| Ազատ ծնված առյուծներ ենք | 236 |
| Էգուց էլ օր կբացվի նոր գարունը | 237 |
| Անբախտ տատրակի պես խղճալի երգիչ | 238 |
| Ջուրը ընկած մարդու նման մեր ազգը | 239 |
| Արի, լեզվիս նեցուկը | 240 |
| Մեծահոգի և մեծ եղբայր ռուսներ | 241 |
| Միթե չես ճանաչեր... | 242 |
| Ո՜հ, ինչքա՞ն անբախտ եմ | 243 |
Պիտի գա՞ արդյոք |
|
| Ոչ տեր լիներ և ոչ ծառա աշխարհում | 247 |
| Դատարկ եկա, դատարկ կերթամ աշխարհից | 248 |
| Որ սարին դիմեցի՝ վրան ձյուն եկավ | 249 |
| Մեկ մեծ հարստություն ունեի առաջ | 250 |
| Հիանալի, սիրուն աշխարհ | 251 |
| Լույսս նվազել է գիշերի նման | 252 |
| Տրտմության օթևան, սգո տուն աշխարհ | 253 |
| Փորդ քաղցած, հալավդ հին | 254 |
| Քու մեջդ ես մի քայլ հողի մաս չունիմ | 255 |
| Էլի սև-սև ամպերն եկան պատեցին | 256 |
| Ո՞ւր գնամ, որ չտեսնեմ ես | 257 |
| Մարդ կա զարդարված ոսկով-արծաթով | 258 |
| Դժնիկ փուշը վարդը խլեց սոխակից | 259 |
| Այս աշխարհի քաղցրությունը | 260 |
| Խեղճ հորից, խեղճ մորից գոյացա անբախտ | 261 |
| Ավաղ ձեզ, իմ անցած օրեր | 262 |
| Իմ սրտիս ու հոգուս նվագարանի | 263 |
| Գույներդ փոփոխվեց, եղաք ցրտահար | 264 |
| Կակուղ փուշը ձեռ չի ծակիլ | 265 |
| Ամեն արարածից բարձր | 266 |
| Եռանդը կսառի, սիրտը կըկոտրի | 267 |
| Ողջ ազգերը մեկ թաղարի ծաղիկ են | 268 |
| Թող ես մշակ լինիմ, դու եղիր իշխան | 269 |
| Բազում երեսանի գիրք ես, տիեզերք | 270 |
| Թռչնորս եղա ձեռքիս բազեն բաց թողի | 271 |
| Մթնեց երկինքը, օդը վատացավ | 272 |
| Առավոտյան քաղցր հովիկ | 273 |
| Աշուղը բլբուլ է, երգում է միշտ վարդ | 274 |
[ էջ 786 ]
| Առավոտ, մի բացվիր | 275 |
| Էլի մթնեց հաջողության երկինքը | 276 |
| Բարեխառն կլիմայի որդի եմ | 277 |
| Սավառնում էր սրտիս սիրած թռչնիկը | 278 |
| Վանդակի միջին դեղձանիկը տխուր է երգում | 279 |
| Երկար ժամանակ է ձախորդության հետ | 280 |
| Անազնիվ, ստոր գործ չեմ կարող բռնել | 281 |
| Խաղաղ, առանց ցավի, երջանիկ մարդիկ | 282 |
| Աշխարհումս ում որ բարեկամ գիտցա | 283 |
| Վա՛տ ժամանակ, ծիծաղելս..., | 284 |
| Իմ անցած օրերս, անցած տարիքս | 285 |
| Որսորդ եղա, իմ աղեղս լարեցի | 286 |
| Ոչ մի օր, ՛ոչ մի ժամ... | 287 |
| Ամեն օր տխրամած, ավեր, ավերակ | 288 |
| Քեզանից ո՞ւր գնամ, ո՞ւմ գանգատ անեմ | 289 |
| Ո՞վ է տեսել այսպես տարի, այսպես բան | 290 |
| Հոգսերով լի սրտիս նման | 291 |
| Ով դու զբաղմունքի, ցավի թագավոր | 292 |
| Թե աշուղ չես, ով քննադատ | 293 |
| Կար ժամանակ երկու տող երգ գրողին | 294 |
| Ճակատի քրտինքով, սուրբ ճանապարհով | 295 |
| Քիչ կճարվի երջանիկ մարդ | 296 |
| Ընկած մարդը չունի հաստատ օգնական | 297 |
| Ունիմ, փառք աստուծո... | 298 |
| Հոգսերն ու ցավերը տիրել են վաղուց | 299 |
| Երկուքս էլ միակերպ դրություն ունինք | 300 |
| Ուզում եմ ինձ ուրախ ցույց տալ | 301 |
| Ո՞վ է հարցնողը, ո՞վ է քննողը | 303 |
| Գիտունի հետ քար քաշելը հեշտ է խիստ | 304 |
| Այս ցավերը քո երեսից գտա ես | 305 |
| Անձնվեր, պիտանի, ազնիվ դրացին | 306 |
| Խղճալի մարդկանց համար | 308 |
| Անհարազատ ընկերից հավատարիմ շունն է լավ | 309 |
| Լրիվ քառասուն տարի է շրջում եմ | 311 |
| Ջուխտակ շամամներդ դրախտ ծոցիդ մեջ | 312 |
| Սիրամարգին տգեղ ոտներն են մաշում | 313 |
| Օտարք քեզնով կուրախանան | 314 |
| Հե՛րիք է անիրավ բախտ | 315 |
| Ամեն մարդ մի բանով մխիթարվում է | 316 |
| Գործս կաղ էր, գրիչս կաղ | 317 |
| Մի քանի ամիս է դարբին եմ դարձել | 318 |
| Գառնուկս, մահիկի նման ճակատդ | 320 |
[ էջ 787 ]
| Ինձ նման մարդուց կվախենամ | 321 |
| Չքավորությունը սև օձի նման | 322 |
| Ո՞րտեղ ես, ով հաջողության հրեշտակ | 323 |
| Տխրատեսիլ, սևաթույր, խավար ամպեր | 324 |
| Կաղաչեմ, ով սիրտս, մի մնալ համառ | 325 |
| Բավ է այլոց եղար գործիք | 326 |
| Իսկ արարչից ամեն մարդու... | 327 |
| «Ամեն վնաս մեկ խրատ է»` ասել են | 328 |
| Աշուղներից ի՞նչ կսպասեք, գիտուններ | 329 |
| Մազերդ ճերմական | 330 |
| Ամպերով պատած է մտքիս երկինքը | 331 |
| Որ նավը ծովն ընկըղմի | 332 |
| Մարմինդ մերկ, երեսդ պաղ | 333 |
| Խեղճությունը մարդու ամեն բան կանե | 334 |
| Ամեն Հոմերոս մեկ Զոիլոս ունի | 335 |
| Եթե մեղավորը մնա անպատիժ | 336 |
| Առյուծ մարդուն փոքրի՛կ կատու կշինեն | 337 |
| Ժողովուրդը ահռելի ջրհեղեղ է | 338 |
| Զորքը մենք տանք | 339 |
| Մեկը յուր մեռելը կուլա | 341 |
| Ոչ մութ է, ոչ առավոտ | 343 |
| Աշխարհի մեջ բախտ ունի | 344 |
| Տխուր սրտից բխած երգը | 346 |
| Թնդանոթն է արարիչ | 347 |
| Հիմա քիչ կը ճարվի բարուն հետևող | 348 |
| Ոչ կարող է կրթել և ոչ ուսում տալ | 351 |
| Որ մի մարդ բնական լինում է տխուր | 352 |
| Մարդ կա, որ միշտ խոսում է սուտ | 353 |
| Ընկերից անջատվող, տարագիր մարդը | 356 |
| Եթե մի սիրտ | 357 |
| Երկրագնդի տերը | 358 |
| Լավ է բոլորովին տգետ հիմարը | 359 |
| Փորձը մարդուն կդարձնե կատարյալ | 360 |
| Օձի ձագը | 361 |
| Զավակի և գերդաստանի տեր մարդը | 362 |
| Ի՞նչ ես քիթդ կախել | 363 |
| Հեղեղն եկել տունդ, տեղդ կտանի | 364 |
| Հեղինակ լինելու տեղը, բանիմաց | 365 |
| Երեսունևհինգ տարի է | 366 |
| Նամակ, գնա հասիր Թիֆլիս քաղաքը | 367 |
| Ախ, մի ժամ, մի րոպե թռչուն լինեի | 368 |
| Գնա արքայանիստ մայրաքաղաքը | 369 |
[ էջ 788 ]
| Հյուսիսային կողմից եկած ամպիկներ | 370 |
| Որդի, ձայնդ քաղցր է | 372 |
| Ինչպես մեր հներն ասել են | 376 |
| Խլեցիք ձեռքիցս | 375 |
| Ցավդ տանին քարերը | 376 |
| Բնական ձիրքերը մարդկանց անուսում | 377 |
| Մարմընով ողջ, գործով մեռած | 378 |
| Խելա՛ցի մարդ... | 379 |
| Որբին բնական լուսատու չէ | 380 |
| Աշխարհը ի՞նչ կա շատ — վիշտ | 381 |
| Լարող սրտի քնարի նուրբ թելերը | 382 |
| Փորձություն է պատերազմը | 383 |
| Երախտագետ լավ դրացին | 384 |
| Երբ որ կորցնում է ազդեցությունը | 385 |
| Ձգտում է ամենայն մարդ | 386 |
| Ի՞նչ բան է երկնքից կիջնի երկիրը | 387 |
| Անպակաս շողշողում է սրտիս վերա | 388 |
| Ում համար կմաշվիս | 389 |
| Սայաթ-Նովի ասածի պես | 390 |
| Կսկսե տան կատուն պատառհլ իրան | 392 |
| Հաշտության և սիրո բարի հրեշտակ | 393 |
| Երեք ձայն կա, շատ է սիրում ականջս | 394 |
| Նեղություն քաշելս | 395 |
| Դեռ ինքս չծերացած | 396 |
| Ախ, իմ ցավս դու կիմանաս | 398 |
| Ծերության հասակումս չարչարվելս | 400 |
| Առաջվան հին բարեկամս | 402 |
| Սեր ու կարագ բաժանեցին | 404 |
| Տրտում ու տխո՜ւր շրջագայող | 406 |
| Թախիծը ինձանից մեկ ժամ չհեռացավ | 407 |
| Իմ բնությանս համեմատ մեկ հատ բարեկամ չգտա | 408 |
| Վաղ հոգեկան մխիթարանք ես ունեի | 409 |
| Պանդխտության մեջ լրացավ իմ երեսանամյակըս | 410 |
| Առանց քեզ կյանք չունիմ | 412 |
| Շնորհաց կենսատու ծառի | 413 |
Պաղ աղբյուրի մոտ |
|
| Պաղ աղբյուրի մոտը կանգնած մի աղջիկ | 417 |
| Երեսիդ լապտերը մի ծածկիլ, ով կույս | 419 |
| Գեղեցիկ, քնքուշիկ, քաղցրահամ տիկին | 420 |
[ էջ 789 ]
| Ա՜խ, ինչ լա՛վ է առավոտ վաղ | 421 |
| Մաքուր, նազելի կույս | 422 |
| Սև աչքերուդ, աղեղ ունքերուդ մատաղ | 423 |
| Ով որ ինձ չի սիրել, խնդրում եմ ասեք | 424 |
| Մինչև երբ չարչարես անբախտ սոխակին | 426 |
| Սիրահար, թե սիրականիդ սիրում ես | 427 |
| Միք դիպչիլ իմ ցավոտ, սգավոր սրտիս | 428 |
| Արքայությունը առանց քեզ... | 429 |
| Խղճա դրությանս, խղճա, ով անգութ | 430 |
| Սիրել եմ, չեմ զղջար | 431 |
| Կյանքիս թռչունը մազերդ կապեցին | 432 |
| Լսիր, սիրելի, իմ աղաչանքս | 433 |
| Ես մեկ լիճ լինեի, դուն էլ մեջը բադ | 434 |
| Թե քու աչք ու ունքդ սև են | 435 |
| Սուրբ պատկերդ կրծքիս վրա եմ պահում | 436 |
| Նորահաս փարելի դուստրիկ | 437 |
| Վրդովեցիր խաղաղ կյանքս, սիրական | 438 |
| Սարի սիրուն եղնիկ, նորահաս ծաղիկ | 440 |
| Քո փափագով վառվում եմ | 441 |
| Աննման ծնունդ ես, ազնիվ գեղեցիկ | 442 |
| Մինչև ե՞րբ սպասեմ քո ճանապարհը | 443 |
| Մի գեղեցիկ տեսա և կորուսի շուտ | 444 |
| Յոթը տարի պաս պահեցի քու մասին | 445 |
| Արևից ես ծնե՞լ, թե լուսնյակից | 446 |
| Գեղեցկուհի, չես հեռանում սրտիցս | 447 |
| Յարս ինձ է սիրում, ես էլ իմ յարին | 448 |
| Նազելի, թագուհի՛ն չէ քեզ համեմատ | 449 |
| Սիրականի մոտ գնալը դյուրին է | 450 |
| Ձայնդ հոգի կուտա | 451 |
| Անգութ սիրուն, ես քու ձեռքիդ տկար եմ | 452 |
| Աչք ու ունքերդ սև, ճակատդ` լուսնակ | 453 |
| Նոր բացված ծաղկի պես բացվեր ես, սիրուն | 454 |
| Տեսել եմ, ով Եսթեր, երեսդ շքեղ | 455 |
| Իմ տված հարգանքս, պատվելի ընկեր | 456 |
| Թե կնեղանայիր քեզ սիրողներից | 457 |
| Գթա, հոգյակ, այս է իղձս քեզանից | 458 |
| Յար քո էշխիդ կրակով երվում եմ | 459 |
| Հիսուն տարի ինձ հետ մեկտեղ | 460 |
| Սիրուն, վարդի ծառ եղար... | 462 |
| Աշխարհն ընդհանուր քո սիրույդ համար | 463 |
| Երբ դու գաս, ով անձկալի | 466 |
| Մատներդ մեղրամոմ | 467 |
[ էջ 790 ]
| Մատրվակ, բե՛ր ինձ գինի տուր... | 468 |
| Մտա սիրելուս պարտեզը | 469 |
| Շառագույն վարդ այտերդ... | 470 |
| Տիրուհի, ակնարկող մարդկանց շրջակա | 471 |
| Քսան տարի քեզի համար | 472 |
| Անբաժան է, մինչի մահ | 473 |
| Էլի միտքս վեր սլացավ | 474 |
| Այս բոլոր աշխարհի միջին... | 475 |
| Արի, սիրական, ինձ կառավարե | 477 |
| Երբ տեսնիմ պատկերդ | 478 |
| Քսան տարվա հարազատս | 479 |
| Հրդեհ գոյացավ աչքերիցդ | 480 |
| Նազելույս ամպ է իջել արևի պես... | 482 |
| Բացի քեզնեն բաժին չունիմ... | 483 |
| Ես քեզ տեսա մեջը այգուն | 484 |
| Թե պիտի գաս, ո՛վ սիրելի | 486 |
| Խղճալի կին, ինձ ասա | 487 |
| Արիք, մարդիկ, տեսեք | 488 |
| Լույս տուր մտացս | 489 |
| Խաղաղ, հանդարտ ուշք ու միտքս | 490 |
| Նախկին եղեցիկ նազելի | 491 |
| Գեղեցիկ, աննման աղջիկ | 492 |
| Նազելի, սիրե՛լի հարս | 493 |
| Դու ո՞ր վարդարանի վարդն ես | 495 |
| Դուն էլ ինձի նման սիրահարված ես | 496 |
| Ասի, սիրուն, է՞ր ես տխուր | 497 |
| Դրախտի տունկ, խնկի ծառ ես | 498 |
| Սիրուն կնոջ՝ եթե չեղավ բարքը լավ | 499 |
| Ասի, սիրուն, է՞ր ես տխուր | 500 |
| Այսուհետև ինձի լույս չէ հարկավոր | 501 |
| Ո՛վ մարդ, հեռացիր | 503 |
| Սարեր, խորունկ ձորի | 504 |
| Տեյմոր ե՞փ | 505 |
| Չինարի պես բոյդ բույսդ | 506 |
| Հռնտիկ մռնտիկ | 507 |
Խելքի աշեցեք |
|
| Անմիտ ճնճղուկը բազեի ճանկից | 511 |
| Անգործ, պարապ ման եկողը | 514 |
| Լայն օրերուս ուրախացող, կեղծ ընկեր | 517 |
| Ծույլ, անպիտան, անգործ մարդը | 518 |
[ էջ 791 ]
| Դուն այս աշխարհիցը ինչ պետք է տանիս | 521 |
| Ամբոխի սուտ փայփայանքը | 522 |
| Բարոյական ճանապարհից շեղվողին | 523 |
| Պարոն հարուստ | 526 |
| Անկիրթ մարդը յուր բանը չգիտնալով | 527 |
| Հայի մոտ հայ է | 530 |
| Սխալ է այն մարդը որ քեզի կատե | 531 |
| Արջն անտառից խռով է | 534 |
| Ունևոր ազգակից, քու սրտիդ նման | 535 |
| Մեր աշխարհի դրությունը | 536 |
| Օհ, օհ, արարիչ | 537 |
| Հարուստը կերթա ման գալու | 538 |
| Անզուգական տաղանդ և գերազանց խելք | 539 |
| Հույս դրի կարողության | 542 |
| Ի՞նչ է ամեն ժամ տան համար կէրվիս | 544 |
| Դու առյուծ չես եղել | 545 |
| Տգեղ ագռավ, նոր փետուրներ գտնելով | 547 |
| Գեղեցկությանդ չափ շնորհք չունիս դու | 548 |
| Միամիտ ու անփորձ երիտասարդը | 549 |
| Մարդու և կնոջ մեջ որոմ ցանողը | 550 |
| Մի մեծ քար շալակե, դու մեծ մի խոսիր | 551 |
| Երբ որ զավակներուդ չես կարող կրթել | 552 |
| Մարդուց ագահ ու չար կենդանի չկա | 554 |
| Անդադար վատ-վատ լուրեր | 555 |
| Շատ մի ուռիլ, մեծամտիլ ծեփած պատ | 556 |
| Անխիղճ աշխարհ, էլ ինձ պետք չէ գութդ քու | 557 |
| Ով դու ամբարտավան | 558 |
| Ոչ մի բանով ինձ չես օգնում | 559 |
| Սրտիդ չարությունը երեսիդ վերա | 561 |
| Աքլոր եղբայր, ձանձրացուցիր դու մեզի | 562 |
| Իմ սիրուն, հագած հալավդ | 564 |
| Կռան ամսագրի կրիտիկոսը | 565 |
| Գիշերի պես կանցկացնե յուր տիվը | 566 |
| Գիտունը տգետի բանից չի ցավիր | 567 |
| Գետնառյուծին նմանություն շատ ունի | 568 |
| Չարասիրտ, նախանձոտ մարդը ընկերին | 571 |
| Չարախնդաց, չար մարդիկը թող վերջանան... | 572 |
| Տգետ բամբասողները անծանոթ լուր կսպասեն | 573 |
| Փոփոխամիտ–մարդու համար լացն ու խնդալը մեկ է | 574 |
| Գարունդ անցել է աշնան պտոււղ ես | 575 |
| Չկամ, մաղձոտ սրտից ծնած օձաձև | 576 |
| Այդ ի՞նչուց է, դու հարուստ ես, ես աղքատ | 577 |
| Ո՞ւմ ես խաբում, կեղծ քարոզիչ | 578 |
[ էջ 792 ]
| Ստախոսի ջրով փլավ եփողը | 579 |
| Թե ուզում ես քեզ գիտնական անվանեն | 580 |
| Կեղծավոր մայր ես դու, աշխարհ | 587 |
| Ալիքներդ մեկ մեկ սար ես դարձրել | 582 |
| Ցեցերը, թրթուրները չլինեյին պարտեզը | 583 |
| Սխալվեցա տեղիք տվի անմիտին | 584 |
| Կակաչի պես գույնդ կարմիր | 585 |
| Սև հորից, սև մորից ծնվել ես հաստատ | 587 |
| Ով անզգա, անխիղճ, կեղտոտ իմաստակ | 588 |
| Մըրի միջից ելան, մրջուրը մտան | 589 |
| Պիտի գովեմ մայր հողը | 590 |
| Վարդին սոխակից հեռացնողը | 591 |
| Համընթաց և կյանքիս հարմար | 592 |
| Այսուհետև, ո՛վ սևերես | 593 |
| Հողի մեջը մի փտած սերմ թաղեցի | 594 |
Կյանքի դասը |
|
| Գեշ եղիր, էշ մի լինիր | 599 |
| Անցած բանի համար ցավելն իզուր է | 601 |
| Վայրախոս աքլորին մի լսիր, որդի | 603 |
| Իմ ձախորդությանս մի խնդա, ընկեր | 604 |
| Ձախորդության վերջը հաջողություն է | 605 |
| Դրա՛ցի, թե իրար չօգնենք | 606 |
| Բարի, գեղեցիկ, առաքինի | 608 |
| Ոչ անեծքդ կանցնի և ոչ օրհնանքդ | 609 |
| Ով չի սիրիլ անձը իրան | 610 |
| Մի տեղում շատ գնալ-գալ մի ունենա | 611 |
| Գոյության կռվի մեջ որպես քաջ զինվոր | 612 |
| Այլոց տունը քեզ օթևան չի լինի | 613 |
| Ազնիվ բարեկամ, անունդ ակ չի մնար այդպես | 614 |
| Կախարդի՞ն ես հավատում, ով մարդ | 616 |
| Մի այլայլվիր իզուր տեղը | 617 |
| Մարդ, քեզի կըատեն վատ ճանաչելեն | 618 |
| Քանի ժամանակը ձեռքդ է, վայելե | 619 |
| Երեսը մի տեսնիր նախանձ, տմարդին | 620 |
| Լսիր իմ խրատս, սիրահար սոխակ | 621 |
| Առակախոս նախնի հեղինակները | 623 |
| Ճարտարապետ, ավազի վրա օթևան չի լինի | 627 |
| Որդյակ, առ խրատս, մի լավ օգնական ունեցիր | 628 |
| Ա՛յն, որ քեզ հետ գլուխ գլխի չի տվել | 629 |
| Աշխատիր քո հորըդ տունը շենացուր | 630 |
[ էջ 793 ]
| Սիրական, քեզ ինչ ասեմ... | 631 |
| Մարդ, քեզի կաղաչեմ, լո՛ւր իմ խոսքերս | 633 |
| Իմաստության փափագ ունեցող անձը | 634 |
| Անմտածել վեր վարե խոսքերդ, ճարտար եղիր | 635 |
| Ով մարդ, իմաստության եռանդ ունեցիր | 636 |
| Քու աշխատանքովդ հաց պիտի ճարես | 637 |
| Փտած ու բորբոսնած, մքլած ապրանքդ | 638 |
| Որի շուրջը դժնիկ փշով է պատած | 640 |
| Ով մարդ, թե որ կուզես առաջ ընթանալ | 643 |
| Հայի տղա զգուշացիր, խելք ճարե | 646 |
| Հեռացիր, ով պատանի, դուն գինետանից հեռացիր | 649 |
| Կատարյալ լինելու համար, գեղեցիկ | 651 |
| Կյանքդ բարվոքելու աշխատիր, գիտուն | 652 |
| Լեր, աշակերտ, խելահաս մարդոց մոտը, ազնիվ տղա | 653 |
| Ինչ կամենաս քու ընկերիդ | 654 |
| Մի՛ լինիր, ով բնություն | 656 |
| Ինչ կենդանի փոքրին կուլ տալ է ուզում | 657 |
Աշուղը |
|
| Անթև թռչնակ է աշուղը | 663 |
| Դու մեր ժողովրդին նոր օր, նոր կյանք բեր | 664 |
| Գարուն, դու գարուն, սիրուն եղանակ | 665 |
| Ձմեռ, գարուն միշտ շարունակ | 666 |
| Բոլոր ծաղկոցները բացվին | 667 |
| Երկնքի երեսից խումբ-խումբ սագերը | 669 |
| Շատ հովվապետներ կունենանք | 670 |
| Մեծ բանաստեղծ, մեծ աշուղ | 671 |
| Հայ գրականության շինության պատից | 673 |
| Ողբացեք, ով Արամյանք | 674 |
| Ծեր Կռոնոսը սրեց գերանդին | 676 |
| Ա՜խ, իննսուներկու թիվ | 678 |
| Մոտ օրերս էլի կորցրեց մի ծառ | 680 |
| Հիսուն տարի ծառայել է հայ ազգին | 681 |
| Հայ տոհմի մեծ մարդկանց պատմություն գրող | 683 |
| Վենետիկի Սուրբ Ղազարու կղզիեն | 684 |
| Բանաստեղծի բնական ձիրքը | 686 |
| Պատվելի ուսուցիչ, ձայնագրագետ | 687 |
| Բերանս համ դրեց | 688 |
| Եկ, սիրելի ընկերս | 690 |
| Մեր նահանգի թագուհին ես | 691 |
| Հարուստ, երջանիկ Բաքու | 693 |
[ էջ 794 ]
| Բարև քեզ, Շուշի քաղաք | 695 |
| Զուր վազում ես աննպատակ | 697 |
| Իմ կարողության չափ որքան որ գիտեմ | 699 |
| Ձնոտ սարեր, ելման գետեր | 703 |
| Իմ սիրտս ցավ ունի, յուր ցավն է կոծում | 705 |
| Մինչև կյանքիս վերջը քեզ պիտի սիրեմ | 706 |
| Իմ գութանիս խոփը դեմ առավ քարին | 707 |
| Գարունն անցավ, եկավ ամառ | 711 |
| Էլ չեմ սիրում, ատեցի | 714 |
| Մի զույգ կռունկ տեսա ճամփումը հոգնած | 716 |
| Ով պարտիզատեր, ինչո՞ւ գոհունակ չունի վարդդ | 717 |
| Երեք արմատացած ցավ ունիս, ընկեր | 718 |
| Քեֆ ու սաֆա կենին ֆալան ֆիլանը | 719 |
| Քանքարավոր ընկեր, ինձ մի նախանձիլ | 720 |
| Երգն ու եղանակը թռչուն են ջուխտակ | 721 |
| Գիտությունը մշտապես, ով մարդ, առանձին թև կուտա | 722 |
| Տանից դուրս է գալիս ղենջակը կապած | 723 |
| Բեռ կրելով մեջքդ ծռվեց | 724 |
| Տեսնենք մեր ցավն ո՛վ կըհոգա | 725 |
| Բագոսը, Աստղիկը և Ապոլոնը | 727 |
| Ազապն ու կարգածը նստած մի անգամ | 728 |
| Ժամանակով արևելքում կար մի խելոք գիտնական | 732 |
| Սուրբ Բագոսի ինձի տված օգուտը | 734 |
| Անհոգ ես, չես գիտեր ինչ կա քո մասին | 739 |
| Քաղաքացին ու գյուղացին իրար հետ | 741 |
| Դու ինչո՞ւ համար ես լռել | 745 |
| Խնդրում եմ, տեր աստված, իմ դատաստանս | 748 |
| Կեսանկյալ աղաչում եմ, տեր աստված | 749 |
| Հինգ տարի է, օր չեմ տեսել երեսդ | 750 |
| Սերըդ, սավտեդ անճախ տվեր ես թղթին | 752 |
| Ախպար, արի ասօր երթանք մեր պախչան | 753 |
| Սեպեպ, բան չիմ ուզե, իմ օրիս ընկնիս | 754 |
| Թորկեր եմ խեղճ, տկլոր զիմ ճժեր, զիմ տուն | 755 |
| Սևկյուլի ախպերս, ջանս, ջիգյարս | 756 |
| Հայ ազգի պաշտած, սիրած, կաթողիկոս | 757 |
| Շամախի քաղաքում մի հայ մարդ ծնավ | 759 |
| Գրողի պես կուգաս բկիս կչոքիս | 761 |
| Իզուր ես ջուրըդ սպառում | 763 |
| Օրըստօրե զբաղմունքս | 765 |
| Ծանոթագրություններ | 767 |
| Լրացուցիչ տեղեկություններ |
| Աղբյուր. Ջիվանու քնարը: [Ստեղծագործությունների ընտրանի] / Կազմ., առաջաբ., տեքստ. համեմատ., ծանոթագր. ՝ Ա. Սահակյան; Խմբ.՝ Միք. Հարությույան; Նկ.՝ Ան. Գասպարյան։ «Հայպետհրատ»։ Երևան 1959 |
| Տես նաև |
|