ArmenianHouse.org - Հայ գրականություն, պատմություն, կրոն
Unicode Armenian Language Support Unicode Armenian Language Support Unicode Armenian Language Support
ArmenianHouse.org in EnglishArmenianHouse.org in Russian

«ԱՐԵՎ» – ՀԱՅ ԺՈՂՈՎՐԴԱԿԱՆ ՀԵՔԻԱԹՆԵՐ

Բովանդակություն Առաջաբան 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64


42. ՀՆՁՎՈՐՆԵՐԸ

Մի ամառ օր, մեր Օհանեսն ու իր տասներկու տարեկան տղեն գնում են արտը հնձի։ Մի քիչ որ հունձ են անում, սովածանում են, նստում են հաց ուտելու։ Էրկուսն էլ զոռ ուտող, հերը՝ տղիցը, տղեն՝ հորիցը բեթար ուտող են լինում։

Վերջը, որ մի օր լավ-լազաթին, կուշտ ու կուռ ուտում են, տղեն ասում ա.

— Ապի, համա թե կերանք հա՜։ Բա էսքան էլ ուտել կլինի՞։

Հերը թե՝

— Բա դե ի՞նչ կա զարմանալու, ես մի աժդահա մարդ, ղոչաղ, ասլան, ուտող, դու էլ հրես մի եքա տղա, ասլան Բալասի, ուժով, համ էլ լավ ուտող։

Բերանները սրբում են, գերանդիները ձեռներն առնում, համա հենց մի քիչ հնձում են, բեզարում են։ Տղեն թե՝

— Ապի՝ բեզարել եմ, մի քիչ դինջանանք։

Հերը թե՝

— Հա, այ որդի, ես էլ եմ բեզարել՝ դինջանանք։

Նստում են մի կուշտ էլ դինջանում, մին էլ, որ վեր են կենում, տեսնում են արտի ծերիցը մի թիքա են հնձել մենակ։

— Ապի,— ասում ա տղեն,— բա էս ո՞նց ա, ինչի՞ ենք էսքան քիչ հնձել։

Հերը թե՝

— Ապին քե մատաղ, բա դե ոնց անենք։ Ես մի պառավ, ալևոր մարդ, դու էլ մի քորփա երեխա։ Սրանից ավել ո՞նց հնձեինք։

 


Բովանդակություն Առաջաբան 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64

 

Լրացուցիչ տեղեկություններ

Աղբյուր՝ Երևան, «Սովետական գրող», 1980թ.:
Տրամադրել է՝ Միքայել Յալանուզյանը

Տես նաև

Հովհաննես Թումանյան. Հեքիաթներ

Design & Content © Anna & Karen Vrtanesyan, unless otherwise stated.  Legal Notice