«ԱՐԵՎ» – ՀԱՅ ԺՈՂՈՎՐԴԱԿԱՆ ՀԵՔԻԱԹՆԵՐ
Բովանդակություն Առաջաբան 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64
61. ՕՁՆ ՈԻ ՁՈԻԿԸ
Բովանդակություն Առաջաբան 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64
Օձն ու ձուկը բարեկամանում են։
— Այ քիր,— ասում ա օձը ձկանը,— առ ինձ մեջքից, մի քիչ ման ածա ծովի վրին։
— Շատ լավ, ի՞նչ եմ ասել,— ասում ա ձուկը,— նստի մեջքիս, ման ածեմ, տես ոնց ա մեր ծովը։
Օձը փաթաթվում ա ձկանն՝ ու լող են տալիս։ Հենց մի քիչ անց են կենում օձը կծում ա ձկանը։
— Այ քիրա, խի՞ ես կծում,— հարցնում ա ձուկը։
— Ես էլ չիմացա, թե ո՞նց էլավ,— ասում ա օձը։
Մի քիչ էլ են լողում, օձը էլ ետ կծում ա ձկանը։
— Այ քիրա, բա ինչի՞ էլ ետ կծեցիր ինձ,— հարցնում ա ձուկը։
— Դե բա ո՞նց անեմ, էդ իմ բնույթն ա,— ասում ա օձը։
Էլի մի քիչ տեղ որ լողում են, օձը, որ նորից ա կծում ձկանը,
— Այ քիրա,— ասում ա ձուկը,— էտ ի՞նչ էլավ քեզ, հա կծում ես ինձ։
— Դե բա ո՞նց անեմ, էդ իմ բնույթն ա,— ասում ա օձը։
— Բաս, որ ըտենց ա, օրես դենը իմացած լինես, որ ես էլ իմ բնույթն ունեմ։
Ասում ա ձուկը ու սկում ծովի խոր տեղը։ Օձը խեղդվում ա ու սատկում։
— Դե, գնա, — ասում ա ձուկը,— որտեղ քո բնույթն ասես, էնտեղ էլ իմը ասա։
* * *
— Էս մի թոռնիկը տատիկի «սազական» խոսքը շատ ա սիրում։
Հիմի մի հեքիաթ էլ ասեմ, որ թե մեծը, թե փոքրը իմանան՝ ինչը ե՞րբ ա սազական։
Բովանդակություն Առաջաբան 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64
| Լրացուցիչ տեղեկություններ |
| Աղբյուր՝ Երևան, «Սովետական գրող», 1980թ.: |
| Տես նաև |